Inclusieve Gedeelde Mobiliteit

Naast een interessante denkpiste een must anno 2018

Anno 2018 gaat het er niet langer over of we de huidige diversiteit in onze samenleving willen, maar eerder over hoe we ermee zullen omgaan. Ook op vlak van duurzame en gedeelde mobiliteit is het een uitdaging om een diverse groep mensen te bereiken met onze huidige diensten en projecten. Om hier verandering in te brengen stellen wij ons de vraag wat we in onze diensten en projecten kunnen aanpassen om nog inclusiever aan de slag te gaan.

Waarom ‘wij’ versus ‘zij’ niet langer relevant is

In het diversiteitsdebat, waar wantrouwen en angst vaak de toon zetten, lijken heel wat mensen terug te vallen in binaire denkpatronen over ik en de ander. Vaak onbewust, maar met een sterke invloed op dagelijkse praktijken van ongelijkheid. Wie is de ander (die we moeilijk bereiken) eigenlijk? Wie zijn ‘wij’ en wie zijn ‘zij’? Een eenduidig antwoord op deze vraag is er niet. Onze samenleving is namelijk niet langer te bekijken vanuit binaire denkpatronen. Elk individu situeert zich op een ander kruispunt van vele deelidentiteiten (geslacht, leeftijd, seksuele geaardheid, etniciteit, religie, etc.). Ook voor organisaties die op het eerste zicht niet met diversiteit bezig zijn, is dit een belangrijk inzicht.

In de huid van ‘de ander’

Op 15 november hielden we, samen met Autodelen.net, een denkdag met als thema inclusie. We focusten op privileges, machtsmechanismen en ongelijkheden. Dit door zelf in de huid van andere personen te kruipen tijdens een privilege walk (een groepsoefening waarbij je stilstaat bij factoren die mensen (extra) kwetsbaar kunnen maken). Door deze denkoefening kan je aan den lijve ondervinden welke machtsverhoudingen spelen in onze samenleving. Daarnaast komen ook vooringenomenheden, die we (onbewust) hebben over ‘de ander’, naar boven.

Verder deelde Carolina van Ella vzw de resultaten van Mobiella, het onderzoek in Nieuw Gent over vervoersarmoede. Zo blijkt bijvoorbeeld dat het aanbod van autodeelsystemen totaal onbekend is binnen de bewonersgroep en dat er heel wat drempels zijn voor het gebruik van het openbaar vervoer. Ook maakt dit onderzoek duidelijk dat het kunnen fietsen niet voor iedereen vanzelfsprekend is.

‘Ik heb een fiets en ik kan niet rijden. Weet je over de fietslessen die je kan volgen aan het wijkgezondheidscentrum? Ja, maar ik werk tijdens de week ik kan niet gaan, moest dat in het weekend zijn. (Mobiella)’

Op basis van deze inzichten maakten we een terugkoppeling naar de onze organisaties met reflectievragen over de eigen werking en onze toekomstvisie.

Wat is inclusie voor Mpact?

Deze leerrijke denknamiddag gaf ons zicht op hoe we mensen via een bottom-up traject kunnen bereiken. We kunnen namelijk niet invullen voor ‘de ander’ welke noden zij al dan niet hebben op vlak van mobiliteit. Dit participatief werken gebeurt best in samenwerking met bestaande lokale mobiliteits- en buurtorganisaties die reeds een band hebben opgebouwd met lokale inwoners.

Er zijn met andere woorden geen pasklare recepten over hoe we voor iedereen gelijke kansen kunnen creëren met onze projecten. Wat wel duidelijk is, is dat de wil om inclusiever te werken, gedragen moet worden door het volledige team van onze organisatie.

‘Dankzij het Europees project Inclusion kunnen we vandaag de nieuwe app Mobitwin testen om de diensten van de MMC’s nog toegankelijker en gebruiksvriendelijker te maken in de toekomst.’

Inclusieve diensten en projecten

Voor Mpact is inclusie cruciaal. Al jaren zetten we ons in voor de minder mobiele mensen in onze samenleving aan de hand van de minder mobielen centrales (MMC). Dankzij het Europees project Inclusion kunnen we vandaag ook de nieuwe app Mobitwin testen om de diensten van de MMC’s nog toegankelijker en gebruiksvriendelijker te maken in de toekomst.

Mpact wil niet enkel gedeelde mobiliteit promoten en inzetten op het duurzame karakter hiervan. Als organisatie willen we ook verschillende vervoersmodi voor iedereen faciliteren en zo de sociale cohesie in de samenleving versterken.