Solidair met de meest kwetsbaren

Op klassieke en sociale media gaat het nu al maanden bijna uitsluitend over de coronacrisis. Heb jij ook van die dagen dat de moed je in de schoenen zakt? Voor wie goed kijkt, zijn er nochtans positieve verhalen en solidaire initiatieven op overschot. In de provincie Namen bijvoorbeeld, waar de vrijwillige vervoersdienst Minder Mobielen Centrale tijdens de crisis blijk geeft van de nodige veerkracht. 

Voor de meesten onder ons zijn boodschappen doen of naar de dokter gaan alledaagse verplaatsingen. Voor mensen die het financieel minder breed hebben of die minder goed te been zijn, is dat een ander paar mouwen. Sociaal isolement en eenzaamheid loeren dan al snel om de hoek, met alle fysieke en mentale gevolgen van dien. Om deze alleenstaanden uit de penarie te helpen, bieden de Minder Mobielen Centrales betaalbare verplaatsingen aan. In Brussel en Wallonië wordt de dienst aangeboden onder de naam ‘Mobitwin’. Dit kan dankzij het engagement van ontelbare vrijwilligers verbonden aan de plaatselijke Centrales, verspreid over heel België, meestal in samenwerking met de gemeente of het OCMW. De vrijwillige chauffeurs zijn vaak jonge senioren, die maar al te blij zijn dat ze zich kunnen engageren in dergelijke solidaire projecten. De golf van solidariteit die de huidige crisis met zich meebrengt, doet ons hopen dat meer jongeren de weg naar de Minder Mobielen Centrales zullen vinden.

Solidariteit, samenwerking, veerkracht

Het invoeren van de strikte coronamaatregelen midden maart zette een zware rem op onze vrijwilligerswerking. Om de gekende curve laag te houden, hebben ook de Minder Mobielen Centrales de ritten uit voorzorg beperkt tot het strikte minimum. Temeer omdat het gros van de vrijwilligers en van de leden tot de hoogste risicogroep behoort. Hulp verlenen aan de meest behoeftigen werd plots een grote uitdaging in onzekere tijden.

Bij Mobilisud, de Centrale die instaat voor de Waalse gemeenten Dinant, Yvoir, Havelange, Hastière, Houyet en Vresse-sur-Semois, hebben solidariteit en veerkracht de bovenhand gehaald. Véronique Deltour, verantwoordelijke van Mobilisud, licht toe: “Wij hebben besloten om door te gaan. Normaal gezien werken we met een dertigtal vrijwilligers, maar tijdens de crisis hebben we die van boven de 65 jaar eruit gehaald. Zeven vrijwilligers hebben de noodzakelijke ritten verdergezet. Dat bleek voldoende, temeer omdat ook het aantal aanvragen flink daalde.” Het aantal wekelijkse ritten zakte de afgelopen tijd van 125 naar 30.

Voor elke aanvraag hebben we een oplossing gevonden, ook als onze vrijwilligers niet beschikbaar waren of wanneer de woonplaats van het lid te veraf gelegen was

Het thuiswerk en de technische werkloosheid in het team van de Centrale, hebben de samenwerking binnen het netwerk van vrijwilligers allerminst afgeremd. “Regelmatig namen we contact op per e-mail of telefoon om hen een hart onder de riem te steken.” Een luisterend oor, de nodige ondersteuning maar toch vooral de solidariteit binnen de ploeg, zorgden ervoor dat de meeste vragen beantwoord werden. “Voor elke aanvraag hebben we een oplossing gevonden, ook als onze vrijwilligers niet beschikbaar waren of wanneer de woonplaats van het lid te veraf gelegen was.” Omdat eenzaamheid noch solidariteit grenzen kennen, besloot Mobilisud bovendien om haar dienstverlening uit te breiden naar de aanpalende gemeenten (zonder sociaal vervoer), zoals Rochefort. De dienst toonde ook haar veerkracht door het opstarten van leveringen aan huis van boodschappen.

 Wat zouden deze mensen zonder ons doen?

Voor de vrijwilligers was het verderzetten van de trajecten de evidentie zelve: “Stoppen? Geen denken aan! Wat zouden deze mensen doen, zonder ons?” Temeer omdat deze gezondheidscrisis het isolement van sommige gebruikers extra in de verf zet. Véronique Deltour bevestigt: “We moesten vaststellen dat de eenzaamheid harder toesloeg dan gewoonlijk. De telefoongesprekken om de ritten te reserveren, waren zeker twee keer zo lang.”

Pierre, Mobilisud chauffeur

Vrijwilligers in de bres in Namen

Solidaire initiatieven komen we ook tegen in de Waalse hoofdstad. Het najaar van 2019 was een woelige periode voor de plaatselijke Centrale. Dat is het minste wat je kan zeggen. Van de ene dag op de andere werden de activiteiten volledig stopgezet, om organisatorische redenen. Omdat ze het allerminst zagen zitten om hun doelpubliek aan hun lot over te laten, besloten de vrijwilligers, waaronder Claude Lazaron, om de Centrale dan maar zelf in handen te nemen! Naast zijn rol als chauffeur, nam Claude – samen met zijn vrouw – van thuis uit de volledige praktische organisatie op zich, waaronder het inbrengen van de ritten in de online applicatie.

“We konden hen toch niet laten vallen? We moesten doorgaan, in afwachting van een definitieve oplossing”, vult Michel Delforge aan, een andere vrijwilliger. Zich ten volle bewust van het isolement van sommige begunstigden, zette Michel zijn vrijwilligerswerk als chauffeur zelfs verder … zonder zelf nog een auto te hebben: “Ik huurde een cambio (deelwagen, nvdr) om toch maar beschikbaar te blijven. Dat was niet altijd gemakkelijk omdat het bij onvoorziene omstandigheden –  en die zijn er altijd – soms onmogelijk was om de reservatie te verlengen.”

Uiteindelijk werden deze solidaire vrijwilligers beloond voor hun doorzettingsvermogen. Eind april, in volle gezondheidscrisis, werd de Centrale officieel overgenomen door het OCMW van Namen en de vereniging CAP Mobilité Namur. Net op tijd om de vele vrijwilligers weer ten volle te kunnen ondersteunen in deze bijzondere tijden.